Ciut marudne powitanie jesieni

Dziś miał być wpis o czym innym, w ogóle moje plany na ten weekend były inne. Zakład z miaużem przegrałam i nie napisałam opowiadania, bo zamiast tego wpadło mi ekspresowe krótkie zlecenie (wykonane koncertowo w przewidzianym czasie). Poza tym w ramach powitania jesieni po raz 1001 popadłam w fazę „musisz przemyśleć swoje życie”, do czego sprowokował mnie między innymi smutny wpis na blogu Tenszy, czyli Magdy Kucenty.

Z pozytywów – dotarł do mnie egzemplarz autorski antologii „Tarnowskie Góry Fantastycznie 2”, chwaliłam się nim już w mediach społecznościowych, i oczywiście przymierzam się do czytania. W ogóle reaktywowałam się ostatnio na froncie czytelniczym po kilkumiesięcznym zastoju (przestaję czytać, kiedy męczę się z długimi tłumaczeniami i jestem w niedoczasie). Od początku września skończyłam czytać „Trzecią siostrę” Joanny Marat, „Przyjaciela” Sigrid Nunez (obie pozycje chciałabym zrecenzować w mitycznej wolnej chwili), „Sonatę dla Motyla” Magdaleny Kubasiewicz, genialną „Dziewczynę z konbini” Sayaki Muraty (tę książkę polecił mi nie kto inny, a Ewa Białołęcka – też przymierzam się do zrecenzowania, tylko kiedy??). Teraz czytam „Dorosłych” Marie Aubert i „Przy stole z królem” Wiki Filipowicz, przy czym ta druga pozycja podoba mi się znacznie bardziej. Wiedzieliście, że królowa Jadwiga lubiła potrawy z ryb, król Jagiełło gruszki oraz pierogi z serem zbliżone do dzisiejszych leniwych, Sonka Holszańska zmarła wskutek przejedzenia się melonami, a w kuchni królowej Bony wybuchła pewnego razu afera o kawałek parmezanu?

Od jakiegoś czasu staram się żyć higieniczniej, między innymi ograniczać czas spędzany przed ekranem komputera, i aktywizacja czytelnicza jest jednym z tego przejawów. Teraz powinnam jeszcze zadbać o to, żeby w sezonie jesienno-zimowym być bardziej „fit” (wyglądam na osobę fit, ale to niestety podłe złudzenie, gdy chodzi o stan aparatu ruchu – jak przez półtora miesiąca prawie codziennie energicznie chodziłam z kijkami, to mi się odezwała stara kontuzja kolana, wylądowałam u ortopedy i na fizjoterapii, a kijki na razie musiałam zamienić na normalne spacery…). Ale tu dochodzimy z powrotem do problemu z pierwszego akapitu czyli „w zasadzie to powinnaś przeorganizować swoje życie od podstaw”, a to jest temat, który w takiej czy innej formie mam na tapecie co najmniej od sześciu lat. Miałam nadzieję, że w koronaroku, kiedy niektóre angażujące aktywności (konwenty, targi) po prostu zniknęły mi z grafiku, „coś” zmieni się również w mojej głowie, ale ewidentnie nie wydarzy to się samo.

Żadnych ciekawych wieści z pola literackiego chwilowo nie mam. Liczyłam, że będę mogła pochwalić się przynajmniej zapowiedzią wydawniczą któregoś z trzech niewydanych jeszcze przekładów, ale wszystkie leżą w „lodówce” w związku z pandemią i niepewną sytuacją na rynku. I o tak.