Wiosna idzie... czyli lament Ignita o damskim obuwiu

Mogłabym się dzisiaj rozwodzić nad tym, jak fajnie, że wreszcie jest cieplej i w powietrzu czuć wiosnę, ale zamiast tego będzie wpis nietypowy – o butach.

Ilekroć słyszę żarty o tym, jak to kobiety posiadają czterdzieści par butów i ciągle dokupują nowe, ogarnia mnie pusty śmiech. Wiecie, ja i buty to trudny temat (lub zabawny, zależy jak patrzeć). Nie lubię kupować butów, bo zawsze dokładnie wiem, czego chcę, a ciężko mi to dostać. Moje wymarzone buty – niezależnie od tego, czy chodzi o traperki, zamszowe trzewiki czy półbuty – przeważnie stoją w męskiej części sklepu obuwniczego i są gdzieś tak o trzy rozmiary za duże.

Ta część mózgu, która odpowiada u mitycznej legendarnej butoholiczki za kupowanie entej pary klapek z cekinami i sandałków za grube stówy, u mnie ewidentnie jest w atrofii. Powiem tak: wciąż jeszcze posiadam czarne czółenka (skórzane, na płaskim obcasie) kupione ponad osiemnaście lat temu. Miałam je na sobie na osiemnastce, na maturze, na prawie wszystkich egzaminach podczas studiów, na obronie licencjatu, magisterium, doktoratu i mało brakowało, a założyłabym je również na ślub. Trzymam je, pastuję, hołubię i nadal zakładam na tzw. Okazje. Posiadam jeszcze dwie inne pary eleganckich bucików, też z płaskim obcasem – czarne ze ślubu cywilnego, brązowe z kościelnego – których od czasu rzeczonych uroczystości nie miałam na sobie i przypuszczam, że przy tym tempie zużycia będą mi dobrze służyły za trzydzieści lat. 

Dla równowagi – buty, które noszę na co dzień (w zimie ciemne traperki, w cieplejszych porach roku wspomniane wyżej zamszowe trzewiki / półbuty / nubukowe mokasyny bądź szeroko pojęte obuwie sportowe) zdzieram na amen. Służą intensywnie przez kilka sezonów i zostają dosłownie zachodzone na śmierć. Niszczą się obcasy, wyściółka wewnętrzna drze się i odpada, lico nie daje się już doczyścić z wtartego pyłu, czasem przedłużającą się agonię przypieczętowuje odklejona podeszwa albo rozpruty szew. Przestałam kupować na lato sportowe sandały, bo wytrzymywały średnio półtora sezonu i koniec – któryś pasek pękał i cześć. Pewien postęp nastąpił, kiedy odkryłam półbuty trekkingowe i zaczęłam w nich chodzić na spacery po polnych drogach, zamszowe trzewiki firmy Wojas rezerwując na miasto (nie uwierzylibyście, ile traumatycznych spotkań z pyłem i błotem może przetrwać bez szwanku czarny zamsz – wystarczy go dobrze oczyścić i zaimpregnować – niestety podeszwy tych trzewików są mniej odporne i okropnie ścierają im się obcasy).

Przedwczoraj poszliśmy z mężem kupić mi nowe buty jesienno-zimowo-wiosenne, bo aktualnie użytkowane traperki właśnie z honorem samuraja dokonują żywota (obcasy malowniczo starte, jeden szew na pięcie się pruje). Gdyby ktoś nie wiedział, traperki to świetny but na zimę, nie muszą być ocieplone – kluczowa jest gruba podeszwa oraz dość luzu, żeby dało się wygodnie chodzić z wkładką termiczną, i jest dobrze przy mrozach do -15. Poszliśmy... i jak zwykle zaliczyłam mentalny facepalm widząc, co stoi na półkach z obuwiem damskim. Oraz czego tam nie ma.

Nienawidzę butów, w których nie można chodzić energicznie, długim krokiem. Butów, w których nie można bezpiecznie pobiec po ośnieżonym chodniku za autobusem (już nie mówię, że uciec przed zboczeńcem w parku!). Butów, które przemakają od odrobiny deszczu. W których po przejściu trzech ulic na krzyż bolą stopy i robią się pęcherze. (Tak wybieram obuwie, że pęcherze miewałam właściwie tylko po wycieczkach górskich, dosłownie jeden jedyny raz musiałam „rozchodzić” nowe półbuty – służyły potem długo.) Nie wiem, jaki samonapędzający się mechanizm społeczny sprawia, że kobiety kupują i noszą te wynalazki, które im masowo oferuje handel.

Kolorki. Ozdóbki. Wąziutkie noski. Wąziutkie, wrzynające się w stopę paski. Idealnie płaskie podeszwy gwarantujące poślizg na każdej gładkiej powierzchni, na przykład na marmurowej posadzce. OBCASY, obcasy, obcasy (noszone często – szkodzą kręgosłupowi, kolanom, stawom skokowym i paluchom). Cienkie podeszwy w ładnych skądinąd zimowych trzewikach i kozaczkach - co z tego, że wewnątrz jest gruba warstwa puszystego ocieplenia, skoro to podeszwa izoluje od lodowatego chodnika! Buty, które nie spełniają paru podstawowych wymogów funkcjonalności (wygoda, solidność, łatwość czyszczenia, odporność na błoto, stonowany wygląd). Nota bene widzieliście kiedyś mężczyznę z haluksami (zniekształcone, wykoślawione paluchy)? Nie? Bo mężczyźni nie wciskają stóp w ciasne buciki na obcasie. 

Męskie buty projektuje się tak, żeby były funkcjonalne. Kobiece – z nieczęstymi wyjątkami – mają przede wszystkim WYGLĄDAĆ. Modnie (? – bo co do elegancji, to już bym polemizowała, różne dziwne wynalazki obuwnicze spod znaku kokardek i diamencików nie są eleganckie z żadnej strony) i kobieco (?) Bo co, bo prawo rynku? Bo klientki tak głosują portfelem? Bo kobieta nie powinna nosić butów, które „męsko” się kojarzą? Hello? Hello?

Jasne, upraszczam, bo w końcu latami jakoś udawało mi się kupować te wszystkie funkcjonalne, porządne buty w rozmiarze 38-39, które potem nosiłam aż do zamordowania. Niemniej mam wrażenie, że albo wyjątki potwierdzają regułę, albo ja jestem ofiarą losu i nie wiem, gdzie powinnam robić zakupy (wszystkie powyższe obserwacje dotyczą dużych sklepów sieci Deichmann oraz sklepów oferujących buty firmy Wojas).

Gdybyście mieli ochotę się pośmiać, poniżej filmik pokazujący, że w ekstremalnych przypadkach nawet zawodowa modelka nie potrafi się poruszać w tym, co kobietom proponują projektanci. Uwaga, oglądanie podczas jedzenia lub picia grozi zakrztuszeniem!

P.S. Tym razem zakupy wyjątkowo zakończyły się sukcesem – po przymierzeniu x par obuwia oraz znamiennym dialogu z ekspedientką (Ekspedientka: „Niech pani sobie obejrzy o tu, w lusterku, jak wyglądają!” Ja: „Ale ja widzę, że są ładne, interesuje mnie, czy się w nich wygodnie będzie chodzić!”) stałam się właścicielką czarnych jesienno-wiosennych trzewików z cholewką, na płaskiej podeszwie (traperki to nie są, na mrozy się nie nadadzą, ale mąż rozwiał moje wątpliwości stwierdzeniem „nie jest powiedziane, że masz mieć tylko jedną parę ciepłych butów!” oraz nowych półbutów trekkingowych na miejsce zajechanych na amen.