Podsumowanie roku 2016

Rok 2016 dobiega końca. Wprawdzie Sylwester (oraz moje trzydzieste szóste urodziny) dopiero za dwa dni, ale myślę, że mogę się już pokusić o podsumowanie, co się wydarzyło w moim życiu na przestrzeni ostatnich dwunastu miesięcy i co się udało, a co nie.

Nie najlepiej wychodzi mi trzymanie się postanowień noworocznych, a na swoje usprawiedliwienie mam tylko statystyki mówiące ponoć, że większość ludzi nie realizuje w ciągu roku tego, co sobie założyli z początkiem stycznia. Rok temu zadeklarowałam, że w 2016 chcę zrealizować tylko dwa cele: napisać powieść oraz pojechać ponownie w Tatry Słowackie i wejść na Krywań. Nie udało mi się zrobić ani jednego, ani drugiego! Pisanie powieści poszło w kąt, bo zbyt dużo rzeczy się działo, a z wyjazdów w góry zdołaliśmy z mężem zaliczyć tylko krótki wypad do Komańczy - planowaliśmy drugi wyjazd w sierpniu lub wrześniu, ale kocia złamana łapa oraz deadline na tłumaczenie skutecznie nam to uniemożliwiły. Nie udało mi się też pojechać na żaden konwent odbywający się poza Lublinem, z bytności na Coperniconie musiałam niestety zrezygnować z powodu dalszego ciągu kocich problemów zdrowotnych.


A co się udało osiągnąć w 2016?

- W lutym ukazała się drukiem Olga i osty, pierwsza powieść, jaką udało mi się wydać w dużym, renomowanym wydawnictwie, i zebrała bardzo pozytywne recenzje. 

- Po dłuuugich, stresujących wahaniach i drobiazgowym zbieraniu informacji podjęłam pewne decyzje życiowe i jest mi z tym lepiej.

- Przetłumaczyłam trzy książki, z których dwie (Kod gorączki Jamesa Dashnera i Rozdarci Neala Shustermana) już wyszły drukiem, podczas gdy Pytanie i odpowiedź Patricka Nessa wciąż jeszcze czeka w wydawniczej lodówce.

- Śpiewająco zdałam w czerwcu egzamin na Goethe Zertifikat C1 z niemieckiego.

- W drugiej połowie roku udało mi się przełamać długotrwały okres blokady twórczej i zamiast powieści powstało pięć opowiadań.

- Jedno z nich, dość długi tekst o Krzyczącym w Ciemności, Panicz z Ertel-Sega, znalazło się w antologii Na nocnej zmianie wydanej w listopadzie przez Fabrykę Słów.

- W zinie Aphelion Webzine ukazały się dwa moje opowiadania przetłumaczone na angielski: Winter in Ziegelberg oraz The Sand Ritual.

- Byłam jurorką w konkursie literackim Pióra Falkonu.

- Świetnie się bawiłam w listopadzie na najlepiej zorganizowanym Falkonie od lat.

- Kot Sammet złamał sobie latem kość udową, ale po operacji ortopedycznej, sześciu trudnych tygodniach w opatrunku usztywniającym (cośmy się z tym biednym  zwierzem namęczyli i nastresowali w domu, to nasze) oraz powikłaniach brzusznych (po zdjęciu opatrunku zaczął lizać łapę jak oszalały, nałykał się wypadającej sierści i kłaki przytkały mu jelita) wrócił do pełnej sprawności.

A co chciałabym osiągnąć w 2017? Prawdę mówiąc jeszcze się zastanawiam, na których planach się skupić, a które odłożyć na kolejne lata. 2016 pokazał mi dobitnie, że trzeba wybierać, z czego chce się zrezygnować po to, żeby maksimum energii i zaangażowania włożyć w najważniejsze projekty, zamiast robić ileś rzeczy naraz i mieć wrażenie, że człowiek posuwa się o milimetr w każdą z dziesięciu stron. Niby banał, a bardzo potrzebowałam tej lekcji.