Krok do przodu, krok do tyłu, czyli o wyrabianiu nawyków

Zawzięłam się 1 stycznia, czyli ciut ponad 2 tygodnie temu, że wreszcie nauczę się porządnie gospodarować czasem w taki sposób, żeby starczyło go na rzeczy, które uważam za ważne dla swojego zdrowia psychicznego, fizycznego i aktywności literackiej. Skończyłam 36 lat, pora się nauczyć tak rozplanowywać dobę, żeby codziennie udało się przeczytać fragmencik jakiejś książki, napisać kawałek tekstu (a w ostateczności wpis blogowy) i pogimnastykować się lub pójść na spacer.

Wydawałoby się, że zadanie banalne, zwłaszcza dla kogoś, kto nie ma dzieci, nie pracuje na etacie i sam sobie organizuje czas. A okazuje się, że guzik.

Żeby śledzić, jak mi idzie wyrabianie nowych, lepszych nawyków, założyłam elegancką tabelę w Excelu. Przyszła połowa stycznia i wychodzi na to, że z trzech postanowień noworocznych najlepiej sobie radzę z realizowaniem pierwszego. Czytać codziennie – łatwizna i sama przyjemność. Na gimnastykę/spacer już nie zawsze mam siły i energię (po drodze trafiło się przeziębienie z kaszlem wymuszające tydzień siedzenia w domu oraz parę migren). A z pisaniem... właśnie zaczynają się schody: tu zlecenie, tam inne sprawy, czyli dokładnie to, z czym zawsze miałam problem: rozsądne dzielenie uwagi i dnia tak, żeby zmieściło się wszystko, co jest do zrobienia.

Relacjonuję to wszystko, bo łatwiej się trzymać postanowień, kiedy się o nich komuś opowie, i łatwiej wyciągać wnioski z błędów, które człowiek przeanalizuje na spokojnie.

Aktualnie statystyka z okresu 01.01 – 15.01.2017 wygląda tak:

Dni, kiedy nie czytałam – 0

Dni, kiedy nie pisałam ani nie blogowałam – 1

Dni, kiedy nie ćwiczyłam ani nie poszłam na spacer dłuższy niż 30 minut – 6

Troll Hans radzi, żeby zmienić rozkład dnia tak, aby pisać priorytetowo przed południem zamiast późno w nocy (teraz z nawyku zaczynam dzień od ogarniania domu: zmywanie, składanie prania, takie tam). Spróbuję przez najbliższy tydzień stosować się do tej rady.

A oto moje lektury styczniowe:

Susanna Clarke, Jonathan Strange i pan Norrell – powieść o magach z Wielkiej Brytanii (dopiero zaczęłam, doszłam do tego, jak pan Norrell przeprowadził się do Londynu i zaliczył swoje pierwsze przyjęcie na salonach)

Olga Tokarczuk, Bieguni – skomplikowana, piękna, poruszająca i mądra książka (już kończę)

Paweł Ciećwierz, Środkowy palec Opatrzności – drugi tom opowiadań o nekromancie Brighelli trzyma poziom (też już kończę).

Nabrałam w ostatnich latach brzydkiego nawyku, żeby nawet świetnie napisane, ciekawe książki rozpoczynać, przeczytać parę rozdziałów, a potem odłożyć na półkę, bo coś mnie znużyło. Tak było z Biegunami i Środkowym palcem opatrzności – jedno i drugie zaczęłam czytać jeszcze w ubiegłym roku (nie wiem, czy Biegunów wręcz nie w 2015!), i potem jakoś nie miałam motywacji, żeby dokończyć. A przecież nie mam tym książkom nic do zarzucenia, wprost przeciwnie! Założenie „czytam codziennie” przyjęłam przede wszystkim po to, żeby pokończyć wszystkie te rozpoczęte lektury, które stoją na półkach i mnie zawstydzają – trochę ich jeszcze czeka w kolejce.